İçimi döktüm…

Döktüklerim bir zaman sonra “şiir”oldular. Benim için şiir; Zifiri karanlıkta kuytuda görünen bir ışık. Her şiirimin bir hikayesi var. Bu okuyacağınız hikayemde beni, kendinizi göreceksiniz. ve bir şey dikkatinizi çekecek. Umut... Umut bazen gidecek, bazen gelecek aslında hep var.Tüm mesele inanmak...güneş batacak, sonra doğacak. Göğ var hepimizin sevdiği,Sevmek var acıyla birlikte, İstanbul var hepimizin aşık olduğu, hasret var kimsenin kavuşamadığı. Sizin için bunlar hikaye olabilir.Güç olan yaşamak, aslında yaşayamamak...