Gözleri uçurumdu ama cennet kenarında bir uçurum… Uçurumların en güzel haliydi. Buram buram hüzün koksa da unutulamayacak kadar deli doluydu, bambaşkaydı. Her bir kirpiği olabilmek için neler vermezdim ki çünkü onlar uçurumun kenarında açmış papatyalar gibiydi. Öylesine masum, öylesine bambaşka… Ve en önemlisi, gözyaşlarını sarıp sarmalayan o kirpikler olmak, ne büyük bir lütuftu. Bu tarifsiz durum, insanın içine girip, sarmaşık gibi
sarar mıydı onu hiç.