Kız, oğlanın haline acımış: “Hakkın var,” demiş. “Sana bakacak kimsen yok mu?” diye sormuş.

Oğlan: “Hayır, demiş, kimsem yok. Bir çömlek akıl satın alacak halde değilim. Çünkü en çok sevdiğim bir şey kalmadı.”

Kız, oğlanın yanına oturmuş. Oğlan başına gelenleri bir, bir anlatmış. Kız: “Sana ben baksam olmaz mı?” diye sormuş.

“Becerebilir misin?”

“Elbette... Herkes diyor ki: Aptallardan iyi koca olurmuş. Bunun için sana varmak istiyorum.”

“Yemek pişirmesini bilir misin?”

“Elbette!”

“Tahta siler misin? Bulaşık yıkar mısın?”

“Tabii!”

“Elbiselerimi yamayabilir misin?”

“Bilirim ya!”